Tragedia, dramat… – z kompletów został nam stos pojedynczych skarpet. Co się stało z ich bliźniakami? Zaginęli w bliżej nieokreślonych okolicznościach. I co teraz? Wyrzucić skarpetki do kosza na śmieci? Nie – dać im drugie życie, które uszczęśliwi dzieci! Zrobić z nich pacynki!

Skarpetki są w dzisiejszych czasach wyjątkowo różnorodne – produkowane są w całej gamie kolorów, wzorów i ciekawych ozdobników!

Nie wyrzucajmy pojedynczych skarpet – zamieńmy je w bohaterów baśni i pełnych wrażeń opowieści. 

Organizujemy teatrzyk kukiełkowy

Zabawę w teatrzyk kukiełkowy warto podzielić na kilka etapów – możecie postępować wedle nich lub wybrać tylko te, które najbardziej przypadną Wam do gustu:

Możecie zdecydować się na przygotowanie kukiełek uniwersalnych, czyli każde dziecko tworzy swoją własną, wedle autorskiego pomysłu, a następnie dzieci bawią się nimi spontanicznie, wymyślając historie na bieżąco. 

KURSY ONLINE:
samodzielne-rodzicielstwoZrelaksowana Mama
Jasna, zwarta, praktyczna, mądra i nowoczesna pomoc w wychowaniu dzieci
Sprawdź!

Możecie także zamienić zabawę w wielkie planowanie, a w jego ramach:

  • Ustalacie ile dzieci i dorosłych chciałoby wziąć udział w zabawie – można zapytać zaprzyjaźnione rodziny, dzieci z sąsiedztwa, bliskich, itp. 
     
  • Spotykajcie się przy ciastku, by wspólnie ustalić, jaką wielką sztukę odegracie… Najlepiej wybrać taką, którą znają dzieci i bez problemu zapamiętają, choćby symboliczne dialogi. 
     
  • Przydzielamy role – kto, kogo będzie odgrywał, co mówił. 
     
  • Ustalacie datę i miejsce przedstawienia oraz termin spotkania się w celu przygotowania pacynek (całą zabawę można również zorganizować od razu). 

Jak zrobić pacynkę ze skarpety?

  • Najlepiej wykorzystać do tego celu skarpety pozbawione drugiej pary. Dzięki temu wasza praca będzie miała również wymiar pro-ekologiczny. Jeśli jednak nie posiadacie takich, możecie użyć skarpet, które macie na zbyciu. Dobrze, aby nie były to stopki, a raczej dłuższe skarpety. 
     
  • Oprócz skarpet przygotujcie: guziki, kolorowe wstążki, skrawki materiału, nieco włóczki, tasiemki, złotko, kolorowy papier, klej, igłę i nitkę. Rozejrzyjcie się po domu – zwykle można wyszukać w nim różne "cuda", które się przydadzą przy tworzeniu pacynek. 
     
  • Każdy tworzy pacynkę, która będzie grała określoną dla niej rolę – powinna mieć więc cechy danej postaci. Przed przystąpieniem do prac – warto pobawić się w rysowanie/projektowanie, jak pacynka orientacyjnie ma wyglądać, by później łatwiej było ją przygotować. 
     
  • Spotykamy się przy stole, każdy otrzymuje swoją skarpetę, projekty leżą przed wami… i do dzieła.
     
  • W zależności od wieku dzieci – będzie mniej lub bardziej potrzebna pomoc dorosłych (szczególnie przy zszywaniu).
     
  • Koniecznie pamiętajcie, by pacynka miała usta, bo przecież musi nimi ruszać w czasie mówienia;)
     
  • Włosy zróbcie z włóczki, oczy z guzików, rączki ze skrawków materiałów, czasem są przydatne jakieś elementy – pozostałości z wyposażenia dziecięcych lalek. Korona może powstać z papieru. 
     
  • Ogranicza was tylko fantazja:)
     
  • Gdy pacynki będą gotowe –  trzeba z nimi poćwiczyć rolę. 

Czas na przedstawienie 

Zabawę można urządzić w kameralnym gronie – tylko mama/tata z dzieckiem, rodzeństwo robi przedstawienie dla rodziców, rodzice dla dzieci lub też zaprosić np. dziadków, ciocię, kogoś znajomego, żeby była widownia… koniecznie głośno klaszcząca:)

Jako scena może posłużyć: 

  • stół/stolik przykryty np. kocem, obrusem sięgającym do ziemi
  • dwa krzesła z przewieszoną przez nie zasłoną 
  • można też zbudować z tektury coś w stylu sceny/okna – w jakim będą się pojawiały pacynki/bohaterowie przedstawienia. 

Gdy scena jest gotowa pozostaje juz tylko powiedzieć… Uwaga! Akcja! i dobrze się bawić.