Telewizor – wróg czy przyjaciel?

Pamiętam, że nawet "powieść" pisałyśmy z koleżankami na podwórku. Miałyśmy swoje kryjówki na dziewczyńskie rozmowy i układanie tzw. "widoczków" z kwiatów i znalezionych skarbów. Do domu starałyśmy się wrócić jak najpóźniej. Nie czekały na nas Cartoon Network ani MiniMini, co najwyżej "Piątek z Pankracym" albo Teleranek. O oglądaniu telewizji godzinami nie było mowy.

KURSY ONLINE:

Zrelaksowana Mama
Jasna, zwarta, praktyczna, mądra i nowoczesna pomoc w wychowaniu dzieci
Sprawdź!

---

Chyba nie trzeba nikogo przekonywać, że obecne pokolenie dzieciaków spędza czas trochę inaczej. Właściwie to chyba się już do tego przyzwyczailiśmy. Przecież telewizor to "najlepszy przyjaciel" każdej mamy. W wielu domach małe dzieci jedzą tylko przy bajkach, a do przedszkola pozwalają się ubrać oglądając ulubioną stację.

 

Chcesz mieć chwilę spokoju? Włączasz Ulicę Sezamkową. Ty możesz wreszcie odkurzyć / zrobić obiad / przygotować się do pracy (tu wpisz dowolną czynność), a dziecko przestanie demolować dom (albo dręczyć Cię w inny sposób). Mało tego, dostarczasz mu w ten sposób rozrywki i pobudzających bodźców, może się czegoś nauczy, przecież te bajki dla dzieci teraz robią naprawdę świetne…

Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy, że oglądanie telewizji niesie ze sobą coś więcej. Z pozoru wszystko wygląda niewinnie – telewizory są teraz wszędzie, więc nie mogą być chyba czymś złym. Dzięki mediom można się wiele dowiedzieć, poszerzyć horyzonty. Programy edukacyjne adresowane są do coraz młodszej widowni. Dzieci je lubią. A my lubimy je jeszcze bardziej, bo możemy wreszcie odetchnąć. 

 

I dlatego, ponieważ wszyscy tak bardzo lubimy oglądać telewizję, chciałam zaprosić Was do obejrzenia pewnego dokumentu. Opowiada on o eksperymencie przeprowadzonym w jednej z brytyjskich szkół:

 

 

 

 

Przypomnijcie sobie swoje dzieciństwo. Ci brytyjscy rodzice dorastali w innym świecie. Ciekawa jestem, co o tym wszystkim myślicie? Czy w Polsce jest inaczej?