Małymi krokami wygasa wielka fascynacja tańcem wywołana programami telewizyjnymi w stylu "Taniec z Gwiazdami" czy "You Can Dance". Na parkiecie zostają już Ci, którzy rzeczywiście chcą tańczyć. Na co zwracać uwagę przy wyborze zajęć tanecznych dla dziecka? Czego unikać, by nie przyniosło to więcej szkody niż pożytku?

Naukę tańca można zacząć już w przedszkolu. Oczywiście są nauczyciele, którzy uczą na korytarzach w szkole podstawowej, czy Panie WF-istki w gimnazjum. 
 
Tutaj pierwsza uwaga – wielu tancerzy, którzy faktycznie potrafi tańczyć MYŚLI, że potrafi także uczyć. I w drugą stronę… Wielu nauczycieli o wszelkich specjalizacjach MYŚLI, że potrafi tańczyć. Dlaczego to jest ważne? Programy taneczne rozwinęły polską świadomość i orientację na sztukę jaką jest taniec. Powoli polscy instruktorzy zaczynają robić karierę za granicą. I tutaj jest całe clue… Polscy artyści także powinni być znani na arenie międzynarodowej! Jednak jak możemy to osiągnąć, skoro już podstawy nauczania bywają słabe?
KURSY ONLINE:
samodzielne-rodzicielstwoZrelaksowana Mama
Jasna, zwarta, praktyczna, mądra i nowoczesna pomoc w wychowaniu dzieci
Sprawdź!
 
Wielu instruktorów także uważa, że nauka dzieci jest najłatwiejsza. NIE!
 
Jeżeli którykolwiek instruktor tak uważa – proszę szybciutko zabrać od niego dzieci… To właśnie te pierwsze spotkania z tańcem, ruchem, muzyką nauczą najważniejszych podstaw. Jeżeli ktoś zrobi coś nie tak – dzieci będą mieć złe nawyki.

Na co należy zwrócić uwagę u dzieci, uczęszczających na zajęcia taneczne?

1. SYLWETKA

Zapytaj instruktora tańca, w jaki sposób by sprawdził, czy kręgosłup dziecka jest prosty. Jeśli wie, to bardzo dobrze. Jeżeli nie – może wyrządzić dziecku krzywdę. Wykonując serię ćwiczeń bez odpowiedniej wiedzy, można pogłębiać jedynie wady. Natomiast świadomy nauczyciel "przemyci" podczas zajęć ćwiczenia korekcyjne, które nie tylko pomogą w tańcu, ale także w ładnym poruszaniu się.
 
Oznaki niezwrócenia uwagi na sylwetkę, podczas zajęć tanecznych:
– "kaczy kuperek"
– zaokrąglone do przodu ramiona
– wypięty brzuch
– głowa pochylona do przodu
– krótka szyja
 
2. STOPY
 
Jeżeli dziecko koślawi nogi do środka, a nie usłyszeliście ani razu uwagi od instruktora na ten temat – to także nie jest dobry znak. Lekceważenie nieprawidłowego stawiania stóp może przynieść w konsekwencji skoślawienie na wysokości kolan czy ściąganie ciężaru ciała na wewnętrzną część stopy. 
 
Oznaki niezwrócenia uwagi na stopy, podczas zajęć tanecznych:
– koślawienie stóp do środka
– koślawienie kolan do środka
– ciężar ciała na wewnętrznych "krawędziach" stóp
– słabe umięśnienie stóp (tzw. wiotkie stópki)
 
3. WIEDZA
 
Orientacyjne lekcje w przedszkolach trwają 30min, w szkołach 45-60 minut, z czego 15 minut zajmuje samo zwrócenie na siebie uwagi przez instruktora. Ci wykwalifikowani oraz doświadczeni dużo sprawniej sobie z tym radzą.
 
Jeżeli połowa zajęć jest prowadzona na siedząco, a połowa to tylko zabawy – też należy się zastanowić, czy aby prowadzący wie, co robi.
 
Po każdych zajęciach, dziecko powinno odkryć coś nowego. Coś, co sprawi, że do kolejnych zajęć będzie wykonywać daną czynność przy muzyce. Często zadajecie dziecku pytanie – "Jak było? Co było?". Jeżeli odpowiedź brzmi "dobrze, nic" to także trzeba się zastanowić… I wielka prośba! Jeżeli dzieci są ciche czy zamknięte w sobie – to nie jest wytłumaczenie! Gwarantuję, że każde dziecko jest w stanie pokazać czego się nauczyło.
 
Najważniejsze – Kochani Rodzice… skakanie do muzyki NIE JEST TAŃCEM. Gwarantuję, że dzieci 4-5 letnie są w stanie tańczyć z pamięci konkretne, nauczone sekwencje.

Do czego rodzice mają prawo? 

Pierwsze spotkanie z tańcem i muzyką może bardzo wiele wnieść w sferę fizyczno-motoryczną. Jeżeli takie spotkanie będzie niewłaściwe, w późniejszym czasie może się to odbić w relacjach z innymi dziećmi, pogłębianiem wad postawy, czy nawet niechęcią do poruszania się w rytm muzyki.
 
W celu podniesienia jakości zajęć tanecznych w przedszkolach i szkołach przekonuję do:
 
– pytania o kwalifikacje do wykonywanego zawodu
– poproszenie o okazanie legitymacji instruktorskiej (!)
– pytania o doświadczenie w pracy z dziećmi 
– domagania się lekcji pokazowej
– pytania o cele stawiane przez nauczyciela
– weryfikowania postępów w nauce u dzieci